Alan Wake 2 اولین بازی ترسناک عالی برای ترسوها است

من طرفدار وحشت نیستم. نه به این دلیل که فردی کروگر شب مرا نگه می دارد ، فیلم های ترسناک واقعاً علاقه من را جلب نمی کنند. من طرفدار بزرگی از فیلم ها هستم که به خصوص برای من برجسته است ، مانند Get Out ، اما من به کلاسیک ترسناک آخرین تعداد X دهه ها نیستم. این دلهره به بازی نیز گسترش می یابد. اضطراب من نمی تواند با تعقیب بازی های ترسناک مقابله کند. شما به من می گویید من بی دفاع خواهم بود و چیزی که در تاریکی به دنبال من خواهد آمد؟ نه ، من خوبم

اما این مسئله است: من می دانم که گم شده ام. برخی از بازی های عالی در آنجا وجود دارد که دارای داستان ها و تجربیات گسترده است و در بین طرفداران بسیار مورد توجه قرار می گیرد ، اما من فقط آنها را بازی نمی کنم. من هرگز به آن فکر نکردم ، با تماشای کل سریال Resident Evil در YouTube ، اما می دانستم که شکافی در گیمر Résumé من وجود دارد.

بنابراین ، به طور ناخواسته ، من شروع به انجام بازی های ترسناک برای خودم کردم ، و فکر می کنم فهمیدم چگونه از آنها لذت ببرم: قرار گرفتن در معرض درمان.

همه چیز در یک شهر کوچک به نام Falls Bright آغاز شد

در سال ۲۰۲۳ ، من همه چیز را در مورد چقدر عالی آلن ویک ۲ شنیده ام ، با ستایش آن را تا آنجا که نامزدها ، جوایز و یک عملکرد باورنکردنی در جوایز بازی بود. در این مرحله ، من واقعاً احساس FOMO را داشتم ، بنابراین تصمیم گرفتم از طریق آلن ویک دوباره راه خود را برای آماده سازی خودم برای تلاش شخصی در آلن ویک ۲ آماده کنم ، و خیلی کم در مورد آن می شناسم.

بعد از هشت ساعت تا حدودی عجولانه در اولین بازی ، این یک تجربه وحشتناک نبود-بازی کلاسیک و کلاسیک Xbox 360 به خوبی برگزار شد ، هرچند در تیراندازی و پیاده روی مبتنی بر چراغ قوه خود از منطقه به منطقه دیگر ساده بود. پس از آن ، زمان آن رسیده بود که با آلن ویک ۲ مقابله کنم و خودم را برای وحشت آماده کنم. و در حالی که مطمئناً این بار این بار از آنجا که در آنجا بود وجود داشت ، من قلاب شدم. افتتاح بازی ممکن است شبیه ساز Naked Man باشد ، اما این یکی از بهترین بازی های بازی ای است که من بازی کردم – نه به خاطر مرد برهنه – و همانطور که در بازی ادامه دادم ، نتوانستم آن را کنار بگذارم.

داستان بلافاصله جذاب بود ، شخصیت هایی که به طور عالی نوشته شده و عمل می کردند ، و نحوه تقسیم بازی خود را در فصل های اپیزود مانند با ترانه ای از موسیقی متن فیلم باورنکردنی The Break Then Up چیزی که هرگز فراموش نمی کنم. لازم به ذکر نیست که بازی چقدر عجیب است و راه هایی که از محیط ها استفاده می کند – گاهی اوقات بین چندین نسخه از همان محیط به طور هم زمان می لرزد – مانند چیزی نبود که قبلاً در یک بازی دیده ام.

ناگهان ، من به صفحه نمایش چشمک زن چشمک زن ، سایه های زمزمه ای که در هر گوشه ای کمین می شوند ، یا ترور روانی که بازی آنقدر درخشان به تصویر کشیده شده ، اهمیتی نمی دهم – من فقط می خواستم ادامه دهم ، مشتاق تجربه بیشتر این بازی. نه فقط برای هیجان ها ، بلکه به این دلیل که آنها بسیار استادانه انجام می شوند.

به طور جدی ، اگر با وحشت مبارزه کنید ، آلن ویک ۲ عقب نخواهد ماند ، اما شما را به سمت خود می کشد.

برخی از دوستان را برای سوار شدن وحشتناک همراه کنید

در حالی که من بعد از این بازی هر بازی Resident Evil را برای خودم انجام ندادم ، آلن ویک ۲ مرا باز کرد تا برای اولین بار Phasmophobia را امتحان کنم – بازی ای که من در YouTube نیز دیدم اما هرگز فکر نمی کردم که واقعاً برای خودم بازی کنم. بله ، وحشتناک است ، اما به طرز شگفت آور خنده دار تر از هر چیز دیگری بود.

شاید به این دلیل باشد که من با من دوستانی داشتم ، اما ناگهان می توانم وارد شوم و بارها و بارها نام ارواح را می گویم (بله ، من یکی از آن بازیکنان هستم) و بارها و بارها در طول شکار ها می میرم. من از پنهان کردن پشت قفسه کتاب رفتم تا نقش خود را به عنوان یک شکارچی شبح در تیم کاملاً پذیرفتم – چیزی که هرگز انتظار نداشتم.

به زودی پس از آن ، من از دوستان می خواستم که بازی کنند ، اما یک بازی ترسناک دیگر تعاونی. چه موقع من فردی شدم که از مردم خواسته اند با من بازی های ترسناک انجام دهند و وقتی که بیشتر از من در لبه بودند ، خنده دار پیدا کردند؟ اما من در آنجا بودم که به چهره ناشناخته ، چهره به چهره وحشتناک با وحشت تازه – گاهی اوقات چهره به چهره بیشتر از آنچه دوست داشتم – و سرگرم کننده تر از آنچه که در مدتی بود ، می کردم.

اکنون ، من مشتاق هستم که بیشتر به بازی های کشنده ، هشدار محتوا برگردم ، و هر چیزی که در آینده قرار می گیرد – از جمله FBC Firebreak ، که امیدوارم به همان اندازه خنده های زیادی داشته باشد.