مکانهای تعویض عظیم و اژدها می تواند یک مشکل اساسی باشد

بحث در مورد اثر توده بعدی بدون بحث در مورد آخرین سن اژدها دشوار است. این دو پسر عموی همیشه نزدیک بوده اند ، عملا خواهرانی که در زیر همان سقف بزرگ شده اند ، اما این روزها این بیش از یک استودیوی مشترک و اخلاق شخصیت مشابه است که بازدیدهای بزرگ BioWare را به هم متصل می کند. آنها احساس کمتری می کنند که یکدیگر را بالا می برند ، و بیشتر شبیه این هستند که تهدید می کنند یکدیگر را به سمت پایین می کشند.

بعد از Dragon Age: The Veilguard Fizzled ، این حس وجود دارد که بازی بعدی Bioware به خوبی می تواند آخرین آن باشد. عدم ارائه عصر اژدها فشار بیشتری بر اثر انبوه وارد می کند. نه تنها برای احیای این سریال پس از یک دهه در بیابان (و ناامیدی آندرومدا) ، بلکه اکنون به تصحیح پس از – احتمالاً بیش از حد – انتقاد DATV تحمل کرد ، و همچنین استودیو را نجات داد. من نمی توانم احساس کنم اگر همه چیز معکوس شده باشد ، فشار کاملاً ظالمانه نخواهد بود.

اژدها سن: حجاب حجاب به شدت از اثر انبوه وام می گیرد

بهترین چیزها در مورد عصر اژدها: حجابگارد این است که چقدر نزدیک به اثر انبوه است. در حالی که برخی از طرفداران از رویکرد تاکتیکی و روشمند تر برای مبارزه و عدم فرصت بازی به عنوان همراهان برای امتحان کردن کلاس های مختلف سوگوار خواهند بود ، احساس کردم که مبارزه با چرخ قدرت حجاب با انفجارهای دسته کوچک موسیقی جاز یکی از نکات مهم آن است. این بازی باعث شد که این بازی سریعتر و فعال تر شود و پرخاشگری متناسب با نقشه های محکم تر که به وضوح از جهت اصلی خدمات زنده باقی مانده بودند ، مناسب تر بود.

اما همچنین می توان گفت که بدترین ویلگارد نیز مستقیماً از Mass Effect ناشی شده است. Mass Effect همواره یک سریال بسیار باریک تر بوده است – ما کل سه گانه را از طریق چشم یک سرباز و خدمه آنها می بینیم ، با جنبه های بسیاری از پس زمینه (مهاجرت درل ، نسل کشی باتری ، هر سیاست غیر نظامی جهان) که به طور محکم در پس زمینه باقی مانده است. Mass Effect به جای اینکه غنی تر و آهسته تر از سن اژدها با رازهای اطراف هر گوشه ای متکی به روابط شخصیت تیز و لحظات فردی باشد.

به نوعی ، این نشان دهنده ژانرهای آنها است. Mass Effect یک بازی اکشن علمی تخیلی است و بر یک تلاش واحد تأکید می کند (البته یکی با هدف نجات جهان). Dragon Age یک حماسه خیالی است که قهرمانان مختلف ، مناطق وسیع و تحول دموکراتیک را شامل می شود. در حالی که هدف شما در هر بازی هنوز هم نسبتاً مجرد است ، آنها در بین بازی ها به شکلی که اهداف شپرد انجام نمی شود ، تفاوت زیادی دارند ، و همچنین می بینید که با تصمیم گیری هایی که بلندتر هستند ، با بازی های گسترده تر در داستانهای گسترده تر و گسترده تر تیم بازی می کنید ، که به روش های بلندتر و طولانی تر زندگی می کنند که به روش های خاص تری نسبت به شپرد صرفه جویی می کنند.

Dragon Age: The Veilguard در زمان بد راه اندازی شد. این سریال همیشه بسیار پیشرفته بوده است ، همانطور که Mass Effect نیز وجود دارد ، و درگیری و خشم و بدبختی در برابر دیدن آن در بازی وجود دارد. این جنبش به همان اندازه که فکر می کند مؤثر نیست – به موفقیت سایه های Creed Assassin نگاه کنید ، یا اسکریپت تلنگر بر روی امثال Monster Hunter Wilds یا Space Marine 2 – اما استعداد خاصی برای بو کردن خون در آب دارد و عصر اژدها خونریزی شد.

اما این همیشه بخشی از مسئله عمیق تر با زمان بد Dragon Age بود. باز هم ، احتمالاً به دلیل ریشه های خدمات زنده ، حجاب بسیار کم عمق احساس می شود. معضلات شخصیت یا بی وزن ، آشکار بود ، یا به همان نتیجه منجر شد. عواقب هر چیزی نادر بود. لور برای هضم تر شدن آن ، نازک شد و به وضوح با هدف سرعتی نسیم که به نظر می رسید مخاطبان به سمت آن حرکت می کنند. شخصیت ها به شبیه سازهای بوسیدن کاهش می یافتند که گهگاه برخی از اطلاعات پس زمینه را به شما می گفتند که برای نویسندگان AO3 طراحی شده اند تا صفحه کلید خود را در آن غرق کنند. به نظر می رسید ، این نوع کمترین بازیکنان نوشتن فانتزی مخرج مشترک بود که می خواستند. سپس Baldur’s Gate 3 راه اندازی شد.

مربوط

“ممکن است دو استودیو مختلف نیز بوده است”: تیم های اژدها و Mass Effect Bioware همراهی نکردند

آنها در اصل دو استودیو جداگانه در زیر یک سقف بودند.

ناعادلانه است که بگوییم سن اژدها باید با دروازه بالدور مطابقت داشته باشد. RPG لاریان از دهه ۲۰۲۰ به عنوان یکی از بهترین بازی های دهه ، اگر نه ، ظاهر می شود. غیر منطقی است که نشان می دهد همه بازی های موجود در ژانر آن باید در سطح خود باشند. اما بازی های قدیمی Age Dragon می توانستند آن را برای پول خود اجرا کنند. نه کاملاً لایه بندی مکانیکی ، نه کاملاً پر از شگفتی ، بلکه با بازیگران به همان اندازه دوست داشتنی و پیچیده است. Veilguard تصمیم گرفت از این هویت دور شود و یک دست و پا گیر تر ، کیک کیک را در آغوش بگیرد ، هنگامی که مخاطبان برای بازی هایی مانند عناوین قدیمی اژدها ناامید شدند و اراذل و اوباش آنلاین با خفاش های بیس بال مجازی مسلح شدند تا هر بازی را که به تنهایی در شب به خانه می رفتند ، هدف قرار دهند.

نکته جالب این است که اگر سفارش انتشار معکوس شود ، همه چیز می توانست متفاوت باشد. Mass Effect ، که کمتر به Lore World-Panning متکی هستند ، احتمالاً می توانست کار بهتری از یک بازی را که به وضوح در مورد تعامل شخصیت ها و اقدامات سریع در عرصه های کوچک ساخته شده است ، ایجاد کند. به همین ترتیب ، اگر سن اژدها اکنون از اثر انبوه پیروی می کرد ، فاصله بیشتری از دروازه بالدور ۳ و بقیه سمیت خواهد داشت.

در نهایت ، Dragon Age ناکام ماند زیرا به خود یا مخاطبان خود به اندازه کافی احترام نمی گذارد تا در واقع عصر اژدها باشد. به راحتی می توان گفت که در مورد تأمل ، اما مشخص است که در استودیو احساس وجود دارد (حداقل در بعضی از موارد) که دنیای مدرن عاشق سن اژدها نیست و نیاز به سازگاری دارد. من نمی توانم این احساس را که Mass Effect در مواجهه با آن مبارزه بهتر می کرد ، لرزاند. تمام کاری که اکنون می توانیم انجام دهیم این است که امیدواریم که در مقابل مبارزات خود به اندازه کافی مناسب باشد – مبارزه برای احیای یک سریال افسانه ای ، بازخرید شهرت Bioware و صرفه جویی در هزاران شغل. بدون فشار